Mniej kosztownego raportowania o dochodach zagranicznych klientów

Propozycja zakłada ograniczenie obowiązku wysyłania informacji IFT o dochodach nierezydentów bezpośrednio do nich. Dane trafią tylko do urzędu skarbowego. Przyniesie to duże oszczędności dla banków i innych płatników, bez szkody dla systemu podatkowego.

Obecnie podatnicy i banki muszą corocznie przesyłać raporty IFT1 i IFT2 do urzędów skarbowych. Proces ten jest czasochłonny, generuje wysokie koszty i wymaga ręcznego podpisywania wielu plików XML. Wiele danych jest powielanych, a ich przydatność dla podatników jest ograniczona, ponieważ informacje są w łącznej kwocie za cały rok i w złotówkach, co utrudnia ich autorskie wykorzystanie. Dodatkowo, obowiązek ten wymusza na bankach i firmach konieczność korzystania z systemów informatycznych, które muszą spełniać wysokie wymogi techniczne, a to wiąże się z dodatkowymi wydatkami. Proces ten jest szczególnie uciążliwy przy rosnącym wolumenie danych i liczbie klientów, co zwiększa ryzyko błędów i opóźnień.

Zmiana jest potrzebna, ponieważ obecny system generuje znaczące koszty i jest nieefektywny. Wielu podatników nie korzysta z informacji zawartych w raportach, a ich zakres jest często powielany z innymi źródłami, takimi jak wyciągi bankowe. W wielu krajach podobne raportowania zostały zniesione lub znacząco uproszczone, co poprawiło funkcjonowanie systemu oraz zredukowało koszty. Dane OECD wskazują, że wprowadzenie uproszczeń w raportowaniu finansowym przyczyniło się do zwiększenia wydajności administracji podatkowej i ograniczenia szarej strefy. Obecne rozwiązanie jest nieadekwatne do potrzeb nowoczesnego, cyfrowego państwa, a jego kontynuacja generuje wysokie koszty i obciążenia dla sektora finansowego.

Przykładowo, banki w Polsce muszą każdego roku przygotować tysiące raportów IFT, co wiąże się z koniecznością ręcznego podpisywania plików XML, co dodaje dodatkowe godziny pracy pracowników. Dla dużych banków, takich jak PKO BP czy mBank, oznacza to po kilkadziesiąt godzin dodatkowego czasu technicznego. Klienci często dopytują, do czego są im te raporty, ponieważ informacje te mają ograniczoną wartość, a wyciągi bankowe zapewniają pełny obraz ich sytuacji finansowej. Firmy nie korzystają w pełni z tych danych, bo wymaga to ich ręcznej analizy w kontekście kursów walut i pełnego rozliczenia podatkowego. W praktyce, koszty i czasochłonność procesu mogą prowadzić do błędów, opóźnień, a nawet braku raportów w terminie.

Proponowana zmiana zakłada zniesienie obowiązku przesyłania raportów IFT1 i IFT2, pozostawiając jedynie obowiązek wystawienia zaświadczeń na żądanie podatnika. To rozwiązanie znacząco obniży koszty i skróci czas realizacji procesów w bankach i firmach. Zredukowana biurokracja pozytywnie wpłynie na funkcjonowanie systemu podatkowego i zwiększy jego przejrzystość. Dodatkowo, korzystanie z wyciągów bankowych zamiast raportów IFT przyniesie podatnikom łatwiejszy dostęp do wiarygodnych danych finansowych. Efektem będzie uproszczenie procedur i zmniejszenie ryzyka błędów, co sprzyja lepszemu funkcjonowaniu systemu podatkowego. Tego typu rozwiązania są stosowane w wielu krajach, gdzie uproszczono raportowanie w celu poprawy efektywności i ograniczenia biurokracji. Ostatecznym celem jest uczynienie systemu bardziej nowoczesnym, efektywnym i przyjaznym dla użytkowników.